За духот и животот – Старец Софрониј (06.12.2009)
57.
Да Го следиме Христа Кој се искачува на Голгота. Ова искачување не е ништо друго, освен подвигот Христов од љубов спрема целиот свет. Кога борбата се води само меѓу овој свет и страстите негови, луѓето се исцрпуваат и стареат многу брзо. Кога пак страданијата произлегуваат од подвигот против страстите, со помош на Духот Христов, луѓето доживуваат преродба.
58.
Ништо не е поболно од тоа, некој да има љубов Христова во овој свет. Тоа е борба со вселенски размери.
59.
Како да чекориме кон Бога? Кога се стремиме кон оваа единствена цел, сè друго станува извор на страданија и болка. Сепак, го носиме овој крст молчејќи.
60.
Еве го парадоксот на христијанскиот живот: бирајќи ги страданијата Христови заради спасение на светот, ние сме поблизу до Него и до вечниот живот.
61.
Кога ќе решиме да Го следиме Христа, секој ден од нашиот живот, станува ден на страданија, на солзи и на болка. Од време на време се раѓа прашањето: Господи, зошто нè оздаде вака, та мора да поминеме низ толку страданија? Немоќни сме да сфатиме дека овој горчлив опит е патот на спасението.
62.
Постоењето на земјата за човека е болка без крај. Зошто го поднесуваме сето ова? Затоа што Создателот дојде и се насели меѓу нас. И сега, Го познаваме лично.
