Празникот на светите Методиј и Кирил (25.05.2007)
Следејќи ја повеќедецениската традиција, и оваа година Македонија и Македонската Православна Црква свечено го одбележаа денот на сесловенските учители и просветители, светите браќа Кирил и Методиј, покрај другите настани во земјава и во странство, и преку манифестацијата „Македонија во чест на свети Кирил“, која се одржа од 22 до 24 мај 2007 година во Рим, Италија.
Делегацијата на Македонската Православна Црква беше предводена од Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски, г.г. Стефан, придружуван од Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, Епископот Хераклејски, г. Климент, Неговото Високопреподобие, Архимандрит Нектариј, протојереј-ставрофор Драги Костадиновски, протоѓакон Димитар Белчовски, ѓакон Влатко Стојменов и г. Ѓоко Ѓорѓевски. Државната делегација, пак, ја предводеше Н.Е. г. Љубиша Георгиевски, Претседател на Собранието на Република Македонија.
Манифестацијата беше отворена со промоција на италијанското издание на книгата „Византиска Македонија“, воедно и со отворање на изложбата „Македонски бронзи“ на Музејот на Македонија на 22 мај во галеријата на Палацо дела Канчелериа.
Следниот ден започна со поклонение на гробот на светиот апостол Павле во нему посветената базилика, каде што делегацијата беше пречекана од Неговата Еминенција, кардиналот Kordero Lanca Di Monteyemolo.
Откако сите присутни заеднички се помолија пред светото почивалиште на апостолот, Претседателот на Собранието на Република Македонија г. Љубиша Георгиевски положи црвена роза во знак на посебна почит кон првиот македонски благовесник на Христовото евангелие.
Вечерта на 23 мај во црквата Св. Марија ди Транспонтина концерт на православна духовна музика одржа камерниот мешан хор „Свети Климент Охридски“, кој е хор на архиепископскиот соборен храм на свети Климент Охридски во Скопје.
На самиот празник посветен на светите браќа Кирил и Методиј, Папата Бенедикт XVI ја прими македонската црковна и државна делегација. Во таа прилика Архиепископот Стефан на папата му подари копија од панагија – Богородица Пелагонитиса.
Главниот дел од манифестацијата беше Молебенот на гробот на свети Кирил, во базиликата Сан Клементе во Рим, со којшто чиноначалствувше Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан. На Молебенот, освен членовите на македонската делегација, беа присутни и бројни гости, дипломати, Македонци од Италија, како и православни верници, кои токму заради овој настан дојдоа од Македонија на поклонение на гробот на свети Кирил, а велелепноста на свечената богослужба беше зголемено со прекрасното пеење на хорот при архиепископскиот соборен храм на свети Климент Охридски. На крајот од Молебенот, којшто го означи и крајот на целата манифестција, Архиепископот Стефан произнесе пригодна беседа во чест на големиот словенски учител и просветител, свети Кирил Солунски.
Слово изговорено на гробот на свети Кирил, во Базиликата Сан Клементе, Рим 24.05. 2007 година
ВЕЧНА БЛАГОДАРНОСТ
ЗА ЉУБОВТА И ЖРТВАТА
Свети оче Кириле – добро Ти дојдовме и добро Те најдовме!
– Ти дојдовме од Македонија – од Твојата и наша Татковина! Дојдовме од земјата на љубовта, од крајот каде што е божествена убавината и бескрајна добрината. Ти дојдовме во име на народот крстен од рацете Павлови и просветен од устите Твои, од народот благословен и пастируван од Твоите духовни рожби - Климент и Наум и од многуте богопратени личности; дојдовме од Црквата Божја во Македонија, олицетворена како Црква Јустинијанова и Охридска архиепископија, на која Ти ѝ служеше. Дојдовме од име на народот маченик и страдалник, од народот поделен и раселен, дојдовме од каде што сѐ е Господово и Твое во Македонија.
Учителе, дојдовме да Ти се поклониме и да Ти благодариме: најпрво за љубовта и жртвата, а потоа и за сѐ што направи за нашиот народ и за сите што ги разбраа и примија зборот Твој и наш, и писмото Твое и наше. Да Ти заблагодариме што „со Твоите божествени прсти на мојот народ му ја напиша слободата од гревовното ропство..., што одозгора, со Твоите молитви, му дотече животворна вода..., што со Твоите златозрачни стапки ги упати на прав пат нашите заблудени нозе..., што ја излекува душата од струпјето на гревот, и што всади разум во нашите срца и што во нив ни ја напиша за многумина сокриената богоразумна тајна...“ – како што Те воспеа некогаш и златоустиот свети Климент.
Рамноапостоле, дојдовме да Ти се поклониме и да Ти заблагодариме што направи да разберат оние кои се противеа на нашето словење и на нашето молење како неугодни на Бога, што помогна да разберат дека секој народ може да се моли на својот и за себе разбирлив јазик. Ти благодариме што ги надмудри говорејќи им дека сонцето грее за сите и дождот паѓа за сите, а не само за некои народи, и дека подобро е «в црква да се кажат пет разбирливи, отколку илјадници неразбирливи зборови» (1. Кор. 14, 19).
Просветителе, Ти благодариме што направи Македонија да стане земја – книга, земја - икона и земја – олтар, да стане небо на земјата и земја за небото. Ти благодариме што направи зборот наш да стане непобедливо оружје и сила што се распростре од Солун до Владивосток, што со него ги направи горди и Балканот, и Моравија и Панонија, што на Охрид му остави вечна белина и светлина што не заоѓа.
Свети оче Кириле, Ти дојдовме, како и секоја во изминативе 40 години, на гробот Твој, на вековниот за нас извор за нови сили и поткрепи. – Одовде постојано го црпиме она што ни е најпотребно: и утеха, и надеж, и храброст, и трпение, и сѐ што ни треба. Горди сме што Те имаме и за себе и за другите, што Те имаме за сите. Ти дојдовме, заради Црквата која Ти ја сведочеше – едната и неподелена Црква Божја. Светите и богоугодниците како Тебе им припаѓаат на сите. Господ Сезнајниот посака токму овде, во Рим, близу Павловото да биде и Твоето земно почивалиште, за да сееш и понатаму љубов меѓу луѓето, за да го проповедаш мирот меѓу Истокот и Западот, за да продолжиш со градењето на добра волја меѓу народите...
Просветителе, дојдовме по благословот Твој, за да можеме да ги издржеме искушенијата што ги имаме како Црква и народ, што, како и на Тебе некогаш, и нам некои ни ги оспоруваат јазикот и писмото, историјата и културата, ни го оспоруваат името, ни ја негираат Татковината и сѐ што е македонско. Дојдовме овде, каде што и твоето дело беше признато и благословено. Дојдовме да побараме благослов во годината кога одбележуваме 40 години од целосната возобновена автокефалност на нашата Охридска како Македонска Архиепископија и Црква. Дојдовме и да Ти кажеме дека, и покрај сите распетија што ги доживеавме и ги доживуваме како народ и земја, постигнавме и постигнуваме дела, веруваме, достојни за почит: ја чуваме верата, ја браниме Црквата, се грижиме, според силите, за спасението на душите на богољубивиот наш народ.
Учителе, дојдовме за да нѐ благословиш со благословот Божји што секогаш ни го даваше, и за да Ти кажеме дека, по Твоите молитви, ќе истраеме на патот Твој, по браздата Твоја и Методиева, на делото Климентово и Наумово, ќе истраеме за да се запази достинството на Твоето богоугодно и свето дело.
Свети оче Кириле, благослови нѐ и моли се за Црквата наша македонска, за народот Божји и државата наша македонска: моли се за оние што нѐ љубат и за оние што ни прават зло, за да се просветат, моли се за оние што го следат и за оние кои застраниле од Твојот пат – моли се за сите! Биди ни и понатаму постојан застапник пред Семоќниот Господ заедно со брата Ти Медодиј, со свети Климента и со сите Светии. Амин!
† Стефан Архиепископ Охридски и Македонски
