Неопходни се почести средби и разговори меѓу СПЦ и МПЦ (29.10.2007)
Во излагањата на Конференцијата беше нагласено значењето на дијалогот во надминувањето на сите проблеми. Дали во таа насока нашите две Цркви доволно се трудат да се слушне мислењето на другиот?
- Дијалог меѓу МПЦ и СПЦ постои и тој продолжува. И кога минатиот пат бев во Македонија со Архиепископот Стефан да ја договорам средбата со Српскиот патријарх Павле и деновиве, кога активно се дружам со епископите на Македонската Црква, ми се потврдува дека самиот тој контакт многу придонесува за подобро заемно запознавање. Би требало почесто да се среќаваме, зашто со тие средби уште повеќе ќе се зближиме. Мене ми е многу жал поради она што се случува, бидејќи Србите и Македонците се два најблиски народа, имаме иста традиција, исти проблеми. Во нашите меѓуцрковни односи е присутно и влијанието на друга црква, меѓутоа, гледам дека и од наша и од ваша страна работите се придвижуваат и ќе даде Господ проблемот да го надминеме.
Вашето доаѓање во Охрид и, воопшто, посетата на одделни епархии, овде се толкуваат како позитивен чекор, бидејќи сте дојден со благослов на Синодот на Српската Православна Црква.
- Апсолутно. Ви велам само низ вакви средби и разговори ќе дојдеме до заедничката цел. Тука нема никакви теолошки причини и разлики. Едноставно, поради мали политички проблеми не го надминавме она што нѐ дели.
Зарем не мислите дека повторно политиката го отежнува целосното решавање на проблемот меѓу нашите две Цркви и дека е тој, всушност, политички, а не црковен?
- Да, се согласувам дека и натаму проблемот има примеси на политиката, но многу помалку отколку порано. Сега сме многу поблиски. Не заборавете дека Архиепископот Стефан со Патријархот Павле двапати се сретна за кус период. Се утврдуваат термини, значи се работи за надминување на проблемот.
Иако македонскиот народ, главно, ја зачува почитта кон српските архијереи, дел од српските митрополити, сепак, го делат официјалниот став на Грчката Православна Црква која го негира македонскиот народ, држава и Црква?
- Имаме епископи кои се школувани во Грција, но дали се тие под влијание на Грците не знам. Веројатно, дека влијанието на Грчката Црква врз нашата постои, меѓутоа ако Грците имаат нешто против Црквата во Македонија нека разговараат директно, а не тоа да оди преку Српската Православна Црква. Не знам зошто ние мора да се мешаме во тие работи. Само Господ да даде дијалогот поактивно да продолжи, како што комисиите на нашите две Цркви се среќаваа во Калишта, Ниш и други места и тогаш и ќе се изнајде соодветно решение.
Вие зад себе имате 40-годишен архијерејски стаж и по хиротонија сте најстар во СПЦ, се разбира, по Патријархот Павле. Дали Вашиот авторитет и умереноста ќе ги искористите во насока на решавање на отвореното прашање со името и статусот на МПЦ, бидејќи претпоставувам дека на српските архијереи ќе им ги пренесете впечатоците и пораките од разговорите со собраќата од Македонската Православна Црква?
- Официјално, на Синодот на СПЦ ќе му ги пренесам моите впечатоци од Конференцијата во Охрид и, секако, ќе поднесам и извештај како сум примен овде како епископ на Српската Црква и ќе апелирам да се надмине сето она што им пречи на нашите добрососедски односи.
Во Уставот на Црна Гора повеќе не постои Српската Православна Црква, туку само Црногорската Православна Црква. Како црковен Белград ќе го реши ова прашање?
- Да, тие бараат Црквата да им се вика Црногорска. А како ќе се вика, што да ви кажам, тоа е нивен проблем. Некогаш таму постоела Црногорска Православна Црква и сега сакаат да се вратат на таа првична состојба. Нека бидат добри луѓе, нека му се молат на Бога, а како ќе се вика Црквата и не е најважно. Нема да ја спаси ниту она „српска“, ниту "црногорска", туку вистинската вера во Бога. Знаете, кога го прашале свети Јован Максимовиќ - Шангајски, кој заврши во Шангај, а беше професор во Битола, што ви недостига вам - Србите, иако тој не беше Србин по потекло, им одговорил: „Па, не ви чини тоа што кога пишувате Српска Православна Црква само ’с‘ го пишувате со голема буква, а зборот православна - со мали букви, со што го истакнувате националното“. Сакам да кажам, дека не смееме да дозволиме споредните работи да ни бидат над сѐ. Националното да не биде над верата, не е својствено на христијанството. Конечно, и Христос беше против тоа.
БИЛЈАНА ЈОВАНОВСКА
Извор: Утрински весник
